Συνήθως το πέρασμα ενός ανθρώπου στην τρίτη ηλικία θεωρείται ως μια περίοδος απόσυρσης από μια πιο ενεργητική πλευρά της ζωής σε ένα διάστημα περισυλλογής και ανασκόπησης του παρελθόντος καθώς και ενασχόλησης

με την παρακαταθήκη που αφήνει στο μέλλον. Είναι πράγματι μια δύσκολη περίοδος στη ζωή κάθε ανθρώπου, η οποία συνοδεύεται από συνεχείς προκλήσεις και αλλαγές, τη συνταξιοδότηση, την φυσική απώλεια αγαπημένων προσώπων καθώς και την απώλεια της φυσικής κατάστασης και συχνά της νοητικής εγρήγορσης που συνόδευε το άτομο στη ζωή του ως τότε. Παράλληλα όμως, όπως κάθε περίοδος που συνοδεύεται από δραματικές αλλαγές στην καθημερινότητά μας, είναι ένα χρονικό διάστημα που προσφέρει πολλές ευκαιρίες για τον ηλικιωμένο άνθρωπο.

Μολονότι η απόσυρση από την εργασία είναι αναμφισβήτητα μια κρίσιμη καμπή στη ζωή του ανθρώπου, αν το καλοσκεφτούμε είναι ταυτόχρονα η μοναδική ίσως περίοδος στη ζωή του που δεν έχει επαγγελματικές υποχρεώσεις. Έτσι του δίνεται η δυνατότητα να αφοσιωθεί σε άλλες σημαντικές πτυχές της ζωής που έως τότε ενδεχομένως να ήταν κάπως παραμελημένες λόγω του φόρτου εργασίας, ειδικότερα στην οικογένειά του, τη γυναίκα του, τα παιδιά του και τα εγγόνια του. Ουσιαστικά δίνεται η ευκαιρία στο ηλικιωμένο ζευγάρι, με τη συνταξιοδότηση, να ζήσει ένα δεύτερο «μήνα του μέλιτος» χωρίς το άγχος της καθημερινότητας και της εργασίας. Το ζευγάρι έχει τον χρόνο να έρθει ξανά κοντά και να ανακαλύψει ακόμα και σε αυτή την ηλικία ο ένας πτυχές του χαρακτήρα του άλλου που δεν είχε ποτέ την πολυτέλεια λόγω έλλειψης χρόνου να προσέξει. Τα παιδιά μπορεί μεν να έχουν απομακρυνθεί από τη γονεική φωλιά και να έχουν ξεκινήσει τη δική τους οικογένεια, αλλά το πατρικό σπίτι εξακολουθεί να προσφέρει την ίδια ζεστασιά και ασφάλεια σε όλα τα μέλη της οικογένειας και το παραμύθι του παππού και της γιαγιάς εξακολουθεί να είναι ανεκτίμητο για κάθε εγγόνι. Ο ρόλος του ηλικιωμένου ατόμου στην οικογένεια αλλάζει, είναι πια αυτός που συχνά θα χρειαστεί να έρθει ως «από μηχανής θεός» προκειμένου να επιφέρει την απαραίτητη ισορροπία στο ζευγάρι και με τη σοφία και τις εμπειρίες που έχει αποκομίσει ο ίδιος να τους βοηθήσει σε δύσκολες αποφάσεις της ζωής τους.

Πολλές φορές η απώλεια της εργασίας και η αποδυνάμωση της φυσικής κατάστασης οδηγεί τον ηλικιωμένο σε απώλεια ενδιαφερόντων και σε καταθλιπτικά συναισθήματα αδυναμίας και ανεπάρκειας. Θα εκπλαγούμε και οι ίδιοι όμως αν δούμε πόσα νέα πράγματα μπορεί να μάθει ένας ηλικιωμένος άνθρωπος, σε πόσες καινούριες δραστηριότητες μπορεί να εμπλακεί και με πόσους διαφορετικούς τρόπους μπορεί να διασκεδάσει, να ψυχαγωγηθεί και να δώσει νέο νόημα στη ζωή του. Η συνεχής αναζήτηση για την εύρεση νοήματος είναι βασικό χαρακτηριστικό στη ζωή ενός ηλικιωμένου ανθρώπου και αυτό μπορεί να επιτευχθεί μέσα από νέα ενδιαφέροντα και από τις σχέσεις του με τους άλλους ανθρώπους και την κοινωνία. Ο ηλικιωμένος σήμερα μπορεί να αθληθεί, να παίξει, να ταξιδέψει στον κόσμο, να αναπτύξει νέες δεξιότητες, να ερωτευτεί ξανά και να χαρεί κάθε πτυχή της ζωής.

«Carpe Diem» ή διαφορετικά «άδραξε τη μέρα», ήταν το ρητό μιας ταινίας, απευθυνόμενο στους νέους ανθρώπους που έκαναν δειλά τα πρώτα τους βήματα στην ενηλικίωση. Το ίδιο μήνυμα ισχύει με ακόμα πιο εμφαντικό τρόπο στην τρίτη ηλικία, το μήνυμα της συμμετοχής στα κοινά, της απόλαυσης της ζωής κάθε στιγμή σε κάθε έκφανσή της. Απαραίτητη προυπόθεση: να επιτρέψουμε ως κοινωνία και να δώσουμε τη δυνατότητα στους ηλικιωμένους ανθρώπους να ζήσουν και να νιώσουν πως μπορούν να ξαναγεννηθούν, διασφαλίζοντας τόσο την ποιότητα ζωής όσο και  το σεβασμό στην προσφορά και στην προσωπικότητα του ατόμου ως στοιχεία συνυφασμένα με την Τρίτη ηλικία.